Wat een gastvrijheid!

We hebben in ons eerste verslag geprobeerd een beeld te schetsen van wat we in Paraguay zagen. Het eerste land dat we bezochten tijdens deze reis, een land dat in onze westerse ogen toch wel heel bijzonder overkwam. Anders was dat met Argentinië en Uruguay. In beide landen hebben we twee weken gefietst en er enigszins een indruk van gekregen: veel minder hectisch en chaotisch dan Paraguay. Het leven verloopt er tochmeer op de manier zoals wij dat gewend zijn.

In Argentinië hebben we in de provincie Missiones gefietst, een provincie bijna zo groot als Nederland, ingeklemd tussen Paraguay en Brazilië. In het noordelijkste puntje ervan liggen de Iguazu- watervallen, hoger dan de Niagara- en breder dan de Victoria-watervallen. Dit was een heel spektakel dat we niet snel zullen vergeten.

Ruïnes
Daarvandaan zijn we naar het zuiden afgezakt en hebben ruïnes bezocht van Jezuïeten-nederzettingen. Deze Jezuïeten hebben in de achttiende eeuw verscheidene gemeenschappen gebouwd waar veel indianen onderdak vonden en les kregen in lezen en schrijven,maar ook in landbouw en kunst. Totdat slavendrijvers vanuit Brazilië daar een eind aan maakten, de indianen meenamen en de nederzettingen vernietigden. Het enige dat nog aan de missionarissen herinnert zijn de ruïnes en de naam van de provincie.

In deze provincie zijn ons een paar aardige dingen overkomen die we graag willen vermelden.
Apostolos: op zoek naar een restaurantje belandden we uiteindelijk in een bar vol computerspelletjes om te schuilen voor de regen. Computerspelletjes worden grif door de jeugd bedreven en we hebben in Argentinië menige speelbal gezien. Hetbleek dat je in deze bar ook kon eten, dus besloten we er te blijven en te zien wat er op het menu zou staan.
De eigenaar kwam een praatje maken en nodigde ons uit bij hem thuis te komen eten. Hij had een grote vis gevangen die te veel was voor hem alleen en hij vond het leuk om deze met ons te delen. Daar zeiden we geen nee tegen en zo zaten we even later onder het afdak van zijn huis te kijken hoe onze gastheer zijn inderdaad levensgrote vis klaarmaakte.

Een groot houtskoolvuur werd aangestoken en op het rooster erboven werd de vis geroosterd. Met brood, sla en Argentijnse wijn erbij was het een prima maal en werd het een gezellige avond.

Wanneer we geen slaapplaats hadden gehad,hadden we er ook nog kunnen slapen. Wat een gastvrijheid!

Alvear: in een andere plaats onderweg werd ons door de enige lerares Engels van de hele school gevraagd een dag in het Engels met haar leerlingen te converseren. Het bericht van 'buitenlanders in het dorp' had ook haar oren bereikt en ze vond dat ze deze kans moest grijpen. We hebben er nog spijt van dat we geen gehoor hebben gegeven aan haar verzoek. We zaten net in een lekker fietsritme na twee gedwongen rustdagen, zodat we besloten door te fietsen. Achteraf dachten we dat op een heel jaar een dag niet mag uitmaken en dat zullen we dan ook in ons achterhoofd houden...

En toen werd het tijd Uruguay in te gaan. Wat zou ons hier overkomen? Het begon met twee dagen onweer, iets waar Uruguay berucht om is.
De door ons gekozen route ging richting binnenland en bracht tevens onverharde wegen met zich. Uruguay is heel dun bevolkt en zo kon het gebeuren dat je in dit weiland gedurende honderd kilometer niets ziet behalve wat schapen, koeien en zowaar ook struisvogels.

Aankloppen
Hier overkwam het ons dat we in een plaatsje aankwamen waar wel een hospedaje (pensionnetje) was met echter maar één kamer welke voor de hele week bezetwas. Wat nu te doen?
We hadden een politiebureau gezien en besloten daar aan te kloppen. Nadat ons gevraagd was of we getrouwd, geen lid van een religieuze sekte en of we toeristen waren, werd ons een kampeerplekje tussen de koeien achter het bureau aangeboden.
We mochten gebruik maken van de wc, douche en keuken en zodoende hadden we een prima camping gevonden.

Al deze dingen maken reizen per fiets zo leuk. Je komt in dorpjes en ontmoet de mensen van het land op een andere manier dan in de stad. We houden u op de hoogte. BUENOS AIRES STOND OP ZIJN KOP!

Helene en Loek Smit, het Dordtse paar dat sinds begin oktober per fiets Zuid-Amerika verkent, beschrijven in een tweede brief een deel van hun ervaringen in Uruguay en Argentinië. In laatst genoemd land waren Helene en Loek op het moment dat het Argentijnse voetbalteam zich plaatste voor deelname aan het wereldkampioenschap in de Verenigde Staten door middel van een overwinning op Australië.
Buenos Aires stond op zijn kop. Op de foto de fietsende Dordtenaren bij een bord met Welkom in Argentinië.

Wat een gastvrijheid in Apostolos.