HOTSEND EN STOTEND NAAR TORRES DEL PAINE
Vanuit de Chileense havenplaats Puerto Natales is het twee dagen naar het
spectaculaire nationale park 'Torres del Paine'. We trotseren nog maar een
keer de zeer stevige wind op de kale pampavlakte over de keienweg. Hotsend
en stotend banen we ons een weg tussen de keien en stenen door. Na een hele
dag zo voortgeploeterd te hebben, zien we ineens waarvoor we gekomen zijn.
Hoog boven alles uit rijzen in de verte tegen de horizon drie gigantisch
hoge rotsen op in het verder verlaten en vlakke land. De "Torres" (rotsen)
bereiken alledrie hoogten van zo'n 3000 meter. We
besluiten onze tent langs de weg te zetten met uitzicht op de granieten
torens. De zonsondergang zal ons lang bijblijven.
Gletsjer
Op een, voor Zuidamerikaanse begrippen, steenworp afstand wacht ons een nieuw
hoogtepunt van onze reis.
Slechts 400 km ten noorden van Tuerto Natales ligt in Argentinie een
nationaal park met de Moreno-gletsjer. Vanuit het dorpje El Calaforte
gaan we zeer goed gehumeurd op weg, Het is eindelijk zo'n stralende
windstille dag. Bovendien hadden we vanuit Nederland banden op laten sturen
die zeer nodig zijn op de slechte wegen. De post in Argentinië werkt traag
en nogal slecht. Bovendien hoorden we dat een brief uit Nederland
teruggestuurd was. Zenuwachtig waren we derhalve in El Cala-
forte aangekomen om met samengeknepen billen naar de post te informeren.
Gelukkig was hetpakket met vier nieuwe banden en tot onze grote verrassing
twee hazelnootpasta wel aangekomen.
De Moreao-gletsjer is zeer indrukwekkend. De ijsmassa drijft in het meer
'Lago Argentine' langzaam naar de kant. De muur van ijs is een
km breed en wel 50 meter hoog. Eens in de zoveel jaar wordt de kant geraakt
en breekt de hele ijsmassa in stukken. Maar ook wij zijn
getuigen van oorverdovend gekraak wanneer een stuk ijs
afbreekt en in het water stort,daarbij een gigantische golf veroorzakend.
Patagonie
Dan maken we ons op voor een heel mooi stuk in het zogenaamde merengebied
langs bossen, vulkanen en bergen.
Maar eerst moeten we nog eenmaal een stuk woestijn uit Patagonië door. Het
blijkt een echt afscheid te worden. Van El Calafate is het twee dagen
fietsen naar Tres Lagos en daar begint de oversteek naar
Perito Moreno. Een kleine 500 km pampa wacht ons over een zeer slechte weg
in een gebied, waar slechts om de gemiddeld 80 km een boerderij staat.
Gewapend met wederom voldoende voedsel voor
een hele week en nu ook water voor twee dagen (12 liter), gaan we toch wel
een beetje zenuwachtig op weg.
De route blijkt veel heuvelachtiger te zijn dan het stukdoor Patagonië dat
we eerder afgelegd hebben. Dat is aangenaam, want de heuvels bieden enige
bescherming tegen de wederom tot orkaankracht toegenomen wind. Er blijkt zo
weinig verkeer langs te komen, dat het niet nodig is'savonds op zoek te
gaan naar een geschikte kampeerplek die uit zicht van de weg ligt.
Een dag hebben we getracht het aantal auto's te tellen dat ons passeerde.
Op een gegeven moment zijn we de tel kwijtgeraakt, maar het waren er zeker
niet meer dan zes die dag. En zeker de helft daarvan bood ons een lift aan.
Op ons vastbesloten, doch niet zo gemeende "Nee dank U, wij fietsen liever",
volgde meestal slechts hoongelach.
Een chauffeur haalde zijn videocamera te voorschijn en bleef ons
kilometerslang filmen. Toen gebeurde waar wij al veel langer bang voor
waren. De combinatie van de stenige weg en de zeer zwaarbeladen fiets bleek
te veel voor een van de achterwielen.
En hoewel we op verstevigde achterwielen rijden, vertoonde
de naaf een grote scheur.
Wat nu te doen? In geen velden of wegen mensen of eendorp. En de
dichtsbijzijnde grote stad is Coyharque,450 kilometer verderop in Chili
gelegen.
Met ijzerdraad leggen we een noodverband aan en duimenden bij elke kuil of
steen het gat oplichtend om het wiel te ontzien, fietsen we zo verder.
Tot onze grote opluchting houdt de noodverbinding het en gisteren zijn we
in Coyharque aangekomen. Zo meteen kunnen we bij de fietsenmaker een nieuw
wiel ophalen en morgen gaan we weer verder, eindelijk van de wind
verlost. Helaas regent het nu....