We hebben reizen altijd leuk gevonden en bijzondere dingen willen doen. Je
maakt een plan en daar ga je aan werken.
Langzaam groeit het en bouwje het op. We hebben er drie jaar voor gespaard
en dan is het zo ver. Je zegtje baan op en je neemt afstand van bepaalde
zekerheden. 't Is een risico,maar we hebben er zo ontzettend
veel voor terug gekregen, verklaart Loek de opzienbarende
onderneming. En Helene vult aan: "Het is een avontuur. Je bent een jaar
onderweg, maar je geniet ook zeker nog eenjaar van de napret."
Voor beiden is het een uitgemaakte zaak: om wat van de wereld te zien is fietsen de enige manier. En dat hebben Loek en Helene gedaan. Op hun tweewielers hebben zij een spoor van 17.318 kilometer getrokken door landen als Brazilie, Colombia, Peru, Chili, Bolivia, Equador en Uruguay. Hebben zij gebivakkeerd tussen negers en indianen, geslapen in hun tent, in een school, bij de brandweer of soms bij gastvrije inwoners.
"Het was weleens afzien,maar je leert al vrij snel flexibel te zijn. We hadden trouwens niets te eisen", zegt Helene. "We hebben veel gezien, weelderige rijkdom, maar vooral ook schrijnende armoede", aldus Loek.
Maar dan toch weer thuis genieten beiden van de voorzieningen en gemakken die we hier kennen. Warm en stromend water, een echt bed en het weer op blote voeten kunnen lopen zonder het gevaar van een infectie. "Dat leer je dan weer waarderen. Een van de belangrijkste zaken tijdens de reis was het voorzichtig zijn met eten en drinken. Maar gelukkig zijn we niet gekweld door ziekte. Ja, we hebben heel wat gezien, maar eigenlijk de helft nog niet. Maar deze ervaringen pakt niemand ons meer af", aldus Loek, die in plaats van reisverhalen op te tekenen de komende tijd pen en papier nodig zai hebben om sollicitatiebrieven te schrijven. Want het avontuur is ten einde; er moet weer gewerkt worden, al was het alleen maar om een basis te leggen voor een nieuw fietsavontuur.