Cairns - Ayers Rock - Perth - Brisbaine - Sydney

Zaterdag 13-12-1997

Met de trein naar Schiphol. Peter is in Vlaardingen blijven slapen.

Zondag 14-12-1997

Overstappen in Singapore en Darwin. In het vliegtuig naar Cairns moesten we formulieren invullen over eventueel voedsel wat we invoeren. We hadden wat snoep en Lions e. d. bij ons. Ik zei dat dat niet zo belangrijk was en dat Peter dat niet hoefde in te vullen.

Maandag 15-12-1997

Toen we door de aankomst terminal van het vliegveld in Cairns liepen, werden wij eruit gepikt en werd alle bagage uitgepakt. Een vrouw pakte mijn handbagage uit en kwam van alles tegen. Ma had voor Sjaak een zak drop en een pak speculaas meegegeven. De vrouw vroeg bij elk pak wat dat was, maar ik deed net of ik nergens van wist en haalde telkens mijn schouders op. Ondertussen was Peter nergens meer te zien. Na een kwartiertje was hij er weer. Hem was allerlei vragen gesteld, maar uiteindelijk mochten we toch door met alle spullen.
We liepen verder door een open gang en werden meteen overvallen door de hitte en de vochtige lucht. We zagen buiten in het groen allerlei papegaaien. We zochten een telefoon op om het backpackers-hostel te bellen; die zouden een busje sturen om ons op te halen.
Na een uurtje was het busje er eindelijk en reden we naar de boulevard. Na een stukje lopen langs allerlei backpackers-hostels, kwamen we bij het onze. Alles is daar ingesteld op het mooie weer; De hele voorpui was opengeschoven, waardoor de balie met een aantal meisjes in de open lucht zaten. We kregen een kamer voor ons tweeen. Het was een kamer midden in het gebouw. Het raam zag uit op het "trappenhuis".
We zijn wat rond gaan lopen en zijn op het bankje aan de oceaan wat gaan dutten. Helaas is er geen strand; Door uitbaggering van de jachthaven is het strand een grote blubberzooi.

Dinsdag 16-12-1997

Vandaag zijn we met een busje naar het begin van een van de langste kabelbanen van de wereld gebracht. Deze kabelbaan (7,5 km) gaat over en door het regenwoud naar het beroemde Kuranda. Helaas was er vandaag geen markt en dus was het erg rustig. Wel zijn we, als enige twee toeschouwers, naar een muziek en dans voorstelling van een aantal Aboriginal jongeren geweest. Met de trein terug naar Cairns. Dit is een historische treintocht van 34 km dwars door het regenwoud, over smalle bruggetjes en door 15 kleine tunnels, allemaal ruim 100 jaar geleden met de hand aangelegd.

Woensdag 17-12-1997

Vandaag vertrokken we met een grote catamaran voor een tocht van zo'n 2,5 uur over de Grote Oceaan naar een ponton boven het Great Barrier Reef. Vanaf dat ponton kon je duiken, snorkelen of gewoon zwemmen. Het oceaanwater is heerlijk warm en helder. Zelfs ik kon onder me allerlei vormen en kleuren onderscheiden. We zijn ook met een "duikboot" meegeweest. Op deze boot kun je een trappetje af, waardoor je onder het dek komt en onder de waterspiegel. De wanden zijn bijna helemaal van glas, zodat je een prachtig uitzicht hebt over het leven onder water.
Aan het einde van de middag weer op de grote catamaran, via Port Douglas om mensen daar af te zetten, terug naar Cairns.

Donderdag 18-12-1997

Vandaag hebben we met een klein busje en een gids een tour naar de heuvels achter Cairns gemaakt. We zijn een stuk het regenwoud in gereden en zijn gestopt bij een grote curtain tree. Daarna zijn we naar een ven gelopen, waar het doodstil was; zelfs het water rimpelde niet. Een prachtig gebied. Toen we terug naar het busje liepen, kwamen we langs planten waar je beter van af kan blijven. Als de plant met je huid in aanraking komt, dan blijft die plek weken tot maanden branden. De gids vertelde dat men in de oorlog de vijand er met z'n kont in liet vallen.
Daarna zijn we naar een landgoed, dat meer dan honderd jaar geleden, aan een spanjaard had toe behoord gegaan. Hier is ook de speelfilm "Sniper" opgenomen. Daarna zijn we naar een meer gereden, met bomen van honderden jaren oud er omheen. Daar hebben we een rondvaart gemaakt. Op de terugrees kwamen we langs uitgestrekte bananenplantages.
Het was een prachtige dagtocht met een symphatieke gids en een aardig engels echtpaar. Het was alleen jammer dat er een vrouw bij was, die constant zat te klagen, omdat de gids niet genoeg over de Aboriginals vertelde naar haar zin. Ze vond vooral mij erg interessant; ik had mijn geldbuideltje om mijn nek onder mijn t-shirt gestopt. Dit doe ik meestal om te voorkomen, dat iemand het makkelijk van mijn nek kan rukken. Dat mens zag dus steeds een grote bobbel onder mijn t-shirt en vroeg op een gegeven moment, of dat een pacemaker was! Tijdens de terugreis wilde ze ook nog kerstliedjes gaan zingen. De gids wist dat gelukkig te voorkomen. Uiteindelijk werd ze boos en stapte in een dorpje uit, om een gewone bus naar Cairns te nemen. Toen ze was uitgestapt, verontschuldigde de gids zich voor haar.

In het grote overdekte, en koude, winkelcentrum was ook een Seaworld. Er was ook een kunstijs-baan aangelegd. Vreemd om mensen in t-shirt en korte broek te zien schaatsen. De cd "War of the worlds" gekocht.

Vrijdag 19-12-1997

Vandaag zijn we naar Alice Springs gevlogen en de huurauto, een Toyota Starlet, opgehaald, die Sjaak voor ons had gereserveerd en het backpackers-hostel opgezocht, die we vanuit Cairns hadden gebeld.

Zaterdag 20-12-1997

Vroeg opgestaan, want Ayers Rock is zo'n 450 km verder. Onderweg kwamen we een kamelen-farm tegen en hebben daar wat rondgekeken. In Yulara hebben we de tent opgezet en zijn toen naar Ayers Rock gereden. We konden niet klimmen; het was afgezet met hekken. Je kon Ayers Rock alleen nog beklimmen voor 11 uur 's ochtends.

Zondag 21-12-1997

Om 5 uur ging de wekker. Rond 6.30 uur konden we eindelijk aan de klim beginnen. Ik zei tegen Peter dat hij niet op mij moest wachten, maar gewoon z'n eigen tempo aanhouden. Bovenaan de ketting zou ik op hem wachten om dan samen verder te gaan. Ik geloof dat ik er wel 2,5 uur over heb gedaan om boven te komen. Boven zijn we samen verder gegaan, want soms moet je over een smalle richel. Uiteindelijk waren we op de top; maar er lag geen gastenboek meer. Toen ik hier 9 jaar geleden met Loek was, hebben we wel een gastenboek getekend. Een japanner heeft daar een foto van ons genomen.
We liepen terug en wilden net aan de afdaling beginnen, toen er een meisje hijgend en puffend boven kwam. Ze vond het blijkbaar zo vreemd om een blinde boven op Ayers Rock te zien, dat ze meteen vroeg of ze een foto van ons mocht maken.
's Middags zijn we terug naar Alice Springs en dezelfde backpackers- hostel gereden.

Maandag 22-12-1997

's Morgens hebben we de auto ingeleverd en op het vliegtuig naar Perth gestapt.
Sjaak stond ons op te wachten en we zijn meteen naar een bouwmarkt gereden, want hij moest wat zink hebben om een zonne-afdakje boven het slaapkamerraam te maken. Aan het eind van de middag zijn we naar het centrum van Perth gereden om Paula van d'r werk op te halen.

Dinsdag 23-12-1997

Vandaag zijn we met ons drieen vertrokken naar Pamberton. Na de tenten te hebben opgezet, hebben we een tochtje door het bos gemaakt. Het bos had een paar weken daarvoor in brand gestaan en we kwamen een brandweerwagen tegen. We moesten op een gegeven moment stoppen, omdat er een familie emu's de weg over stak. Er stond een boom waar een "trap" omheen was gemaakt. Je kon erin klimmen, met een plateau op 25 meter en een op 75 meter. Sjaak is tot het eerste plateau geklommen. Daarna hebben we gebarbecued. Hier en daar is er in het bos een barbecueplaats gemaakt met gas-barbecues. Dit is gedaan om te zorgen dat mensen geen kampvuurtje aanleggen. 's Zomers is het zeer droog en dus zeer ontvlambaar.
's Avonds laat schrok ik wakker van een auto die met hoge snelheid over de camping scheurde, gevolgd door een grote klap. 's Morgens bleek hij een paaltje uit de grond gereden te hebben.

Woensdag 24-12-1997

Vandaag zijn we met een gids Margaret River opgekanood. We legden aan aan de oever van een eiland. Op een kleine open plek vertelde ze over de geschiedenis van deze streek en liet ze ons allerlei noten en vruchten proeven en je kon een stukje brood met jam gemaakt van rupsen krijgen. Verder had ze stukjes kangoeroe- en emu-vlees. Daarna beklommen we een heuvel en kropen toen een grot in. Er was een kleine opening in de rotsen waardoor je net naar binnen kon. Iedereen kreeg een zaklantaarn mee. Binnen vertelde ze een spannend verhaal wat zich een paar honderd jaar geleden hier had afgespeeld. We zaten recht onder een groot huis en de keldertrap kwam uit op deze grot. We moesten allemaal onze lantaarns uitdoen en toen vertelde ze dat er in die tijd iemand was die via het huis de grot binnenging en de deur achterzich in het slot viel.
Er lagen ook skeletjes van quokkers, die nu alleen nog maar op Rottnest Island voor de kust van Fremantle voorkomen. Die skeletjes waren meer dan 3000 jaar oud.
Toen we weer buiten waren konden we weer via dezelfde weg die we naar boven waren gekomen, naar beneden gaan. Of we konden een kortere weg nemen, maar die zou langs een diepe afgrond lopen. Wij namen de korte weg en Sjaak gaf mij een hand en zo liepen we over een smal randje langs de afgrond naar beneden. Toen iedereen weer in de kano's zat, werd er een wedstrijd gehouden, wie er het eerst weer aan de overkant was. Wij zaten met ons drieen in de kano; maar ik hoefde niets te doen. Dankzij Sjaak z'n kanoervaring werden wij nummer 1.
's Middags een bustocht door het bos gemaakt, waarbij een gids vertelde hoe de Jara bomen worden gekapt voor de houthandel en er nieuwe bomen worden teruggeplant.

Donderdag 25-12-1997

Paula heeft een vriendin, Pauline Vrijdag 26-12-1997.

Sjaak, Paula, Pauline, Peter en ik zijn 's middags naar King's Park en de oude gevangenis gelopen. Deze gevangenis hebben de gevangenen in de 19de eeuw zelf uit de rotsen uitgehakt. Nu is het een bezienswaardigheid.

Woensdag 31-12-1997

Vanavond zijn Sjaak, Peter en ik het centrum van Fremantle ingelopen. Het hele centrum was afgesloten voor verkeer en het was behoorlijk druk. Er was veel politie en politie te paard. Tegen twaalven zijn wij naar een kroeg gegaan, waar een band speelde. Peter was naar de bar gegaan om bier te halen en vertelde dat er een meisje was, die veel drukte maakte, omdat haar portemonnee zou zijn gestolen. Later stond ze bij ons in de buurt en ik schijn een tijdje recht in haar richting te hebben gekeken. Ze kwam naar me toe en wilde dat ik met haar meeging. Sjaak probeerde haar duidelijk te maken dat ik niks kon zien en dat ik bij toeval naar haar keek. Ze luisterde niet naar hem en bleef me maar aan staan staren. Uiteindelijk hebben wij onze biertjes opgedronken en zijn weggegaan.
De band bleef doorspelen, maar een minuut voor 12 vroeg de zanger hoe laat het was en begon af te tellen. Om 12 uur riep iedereen "Hurrah!" en werden er een aantal sterretjes aangestoken. En dat was het dan.